تقدیم به پروانه ی همیشه عزیز و دوست داشتنی
..
دیدنت ، توی قاب عکس یادگاری
وقتی که آرزوهاتو به دلم می سپاری
اونجا که برای من یه دنیا حرف میاری
میدونم توی دلت یه دنیا ترانه داری
امّا جای خالی تو ، با ترانه پـُــر نمیشه
تو طنین هر ترانه ، با پروانه تا همیشه
تو هجوم غریبی ، فکر یک جزیره بودیم
غزل آخر عشقو اونور ابرا سرودیم
از کدوم تبار عشقی ؛ ای شکوفه ی بهاری ؟
که برای من تا همیشه ، تو طلوع هر غروبی
سال ها بعد از یاد خواهی برد
روزی ، کسی به انتهای نامت که می رسید رؤیایش جوانه می زد
سال ها بعد از یاد خواهی برد
هرم همین نگاه و تلخی همین بی تابی را
... که کسی روزگاری قصه ی هر سحرگاهش ، آغاز هر نگاهش تکرار نام تو بود
و خواندن واژه هایی از سر مهربانی ات .
دلم تنگ خواهد شد ، هم برای تو ٬ هم برای امروز خودم
و هم برای سحرگاهان آرام این روزهایم ...
دل می بندم به یادت
که هیچ زمانی
برای دلم ناز نمی کند
صفحه قبل 1 صفحه بعد